30 januari
Na alweer een tientje pp te hebben betaald voor de camping (iets wat eigenlijk alleen heeft gemoeten vanaf het moment dat de blauwe pyjama de groep onder zijn hoede heeft genomen) moesten we tanken. (anticlimax ofniet :P). Na een liter of 60 te hebbe betaald konden we weer van start. Helaas was het ook vandaag de bedoeling dat we in konvooi zouden rijden dus dat hebben we maar braaf gedaan. Gelukkig hoefden we niet over een geasfalteerde weg en konden we ook een beetje spelen op de vele zandsporen. Bij de tweede stop was er een groot deel van de auto’s foetsie waaronder de noorse en zweedse dudes. Die laatste hadden weer eens pech met een lekke band en de noren zaten blijkbaar een kilometer of 5 verderop een bakje te doen. Na weer te zijn herenigd met de rest van het konvooi konden we weer verder. Een officiële grensovergang was er niet deze keer, alleen het afgeven van een fiche (persoons en- auto gegevens), was voldoende. Op een gegeven moment begon onze ophanging aan de voorzijde van de auto wat te rammelen en bij het vastdraaien van de beugels voor de schokdempers brak er een boutje af. Geen groot probleem, wel rustig rijden. Na een kilometer of 30 moesten we wederom onze paspoorten controleren. Eenmaal daar kwam de gedachte dat het wel erg lang zou duren voor we in Kayes zouden zijn, gezien de vage zandpaadjes waar we al de hele dag op reden. Na nog een half uurtje rijden besloten we samen met de noren en de zweden om ergens in de bushbush een kamp op te slaan en morgen verder te rijden. Na wat gehannes met een lekker band en het opzetten van de tent, was het tijd voor een drooggevroren maaltijd uit een zakje, wat nog verassend goed smaakte. Daarna toch maar lekker op tijd in bed gaan liggen zodat we de volgende dag een vroege start konden maken. We hadden namelijk besloten om het op een na laatste stage van het roadbook te skippen en meteen door te rijden naar bamako.
Aad
Nou van vroeg opstaan kwam natuurlijk niks, al was ik er om 5 uur al uit om een lekkere ochtend wandeling te maken rondom ons bushkamp. Waanzinnig veel vogels die er vrolijk op los kwetteren zo s’morgens vroeg. Na eventjes lopen verdween jawel de volle maan achter de wolken en ik was ook ineens geheel de weg kwijt. Na het wachten op de maan een uur verder het bushkamp weer gevonden. Best spannend zo midden op de savanne. Na twee bakken koffie poetsen van de achterbak van de wagen (weer helemaal onder de stof) en zo nog wat dingetjes werd de rest ook weer wakker.
Rond een uur of 10 aangereden richting diema en bamako nu toch echt mali inrijdend over een bushweg waar geen eind aan lijkt te komen, langzaam de sfeer de mensen en de behuizing te zien veranderen. Aankomend in Kayes wat moet doorgaan voor een grote stad. Zoeken we de nodige plaatselijke valuta. Waar we de tank weer van vol kunnen gooien kunnen eten en water kopen, want die gaat ook hard. Er staat nog een ritje van 300 km op het program vandaag maar het is inmiddels ook al weer 4 uur dus hurrie up.
Verder valt op dat de mensen hier in Mali een stuk vriendelijker en relaxter zijn dan in mauretanie wat veel Arabische invloeden heeft en streng islamitisch is. En zoals Jonathan said: here the people are proud show off their tits and are happy.
Robert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten