mauretanie

27 januari


Na een belachelijk lange nacht slapen (9,5 uur is voor mijn doen erg lang, zeker in deze omstandigheden), werden we gewekt door het vertrouwde geluid van warmlopende motoren en opruim geluiden. Na het opvouwen van de daktent en het klaarmaken van de auto nog snel even een soort van eierkoek naar binnen geschoven (bij gebrek aan brood) en de auto gestart. Vandaag zouden er 3 verschillende groepen zijn. De eerste zou direct door rijden naar het checkpoint van morgen, de stad nouakchott. Deze groep verkoos comfort boven avontuur of moest om andere redenen de beschaving opzoeken. De tweede groep zou via een stuk asfalt en een goed begaanbare zandweg naar het strand rijden om daar kamp op te slaan voor de nacht. Dit waren oa twee wiel aangedreven auto’s en auto’s met mechanische gebreken, zoals de Zweedse jongens. De derde groep, waar wij toe behoorden, was een klein gezelschap van 4 auto’s in totaal die hun geluk gingen beproeven en via een strook van 25 kilometer zand en duinen richting strand zouden rijden. Dat lukte zonder serieuze problemen. Eenmaal op het strand zijn we nog gestopt op een schiereiland en hebben we een warme maaltijd genuttigd op een strandcamping, dat deed goed! Daarna nog een kilometer of 100 over het strand gereden, ook erg gaaf. Wat ik persoonlijk minder gaaf vond was dat Robert besloot dat, toen we even stopten om een foto te maken, hij een stuk wilde lopen. De redenen waarom ik dat niet gaaf vond waren ten eerste; het ons was afgeraden om alleen te zijn. Ten tweede ik bij lange na niet zo goed met de auto uit de voeten kan in de duinen als Robert. En ten derde de andere auto’s met wie we waren op ons aan het wachten waren en van niets wisten. Na ongeveer een kwartier en wat gebakkes later zat robert weer in de auto en konden we de laatste kilometers tot het bivak maken. Helaas kwamen er 3 van de 4 auto’s (de 4e was al doorgereden), ’n kleine kilometer verder vast te zitten. Voordat alle auto’s daar uit waren was het ’n uur later en konden de achtergebleven bijrijders het stuk tot vastere grond, waar de auto’s stonden te wachten, lopen. Eenmaal daar konden we weer instappen en toen waren de laatste 2 kilometers tot het kamp zo gemaakt. Eenmaal in het kamp nog even het blog van gisteren en vandaag getypt en nu ga ik een biertje drinken met de zweden alvorens ik in mijn slaapzak, ongeveer 5 meter van de zee ga liggen en hopelijk erg lekker ga slapen…. Boeit verder niet, jullie lezen dit waarschijnlijk toch pas rond de 30, dan is dit alweer oud nieuws ;).



Adios! Aadje.



Vandaag route door nationaal natuurpark van Mauritanië, flamingo’s, reigers, albatrossen, pelikanen en duizenden zeemeeuwen. Schattige vissersdorpjes lekker eten en waanzinnige zonsondergang tussen zee en woestijn. Als die idioten mij eens lekker lieten wandelen.

Robert