Dag lieve mensen dank voor jullie leuke reacties
We hebben helaas geen tijd om te reageren en ook de fotootjes moeten nog even wachten. Het internet is hier zo waanzinnig traag.
Zo gauw we in Bamako zijn hopen we meer te kunnen updaten.
Groetjes Robert en Ananda
maandag 25 januari 2010
Op naar bamako
25 januari
Vandaag op weg naar daklah.
Na eerst een heerlijke nachtrust te hebben genoten van wel 8 uur aan een stuk, lekker rustig kunnen opstaan, een knipoog van miss hungarie kan mijn dag niet meer stuk. Nog slechts een km of 600 naar daklah en we zijn aan de grens met mauretania.Alles over de weg dus 6 uurtejs rijden en relax. De politie controles zijn hier talrijk, om de 50 km wel een, en steeds weer de vraag naar Petit cadeaus, we are running out of them. Maf om te zien hoe deze volwassen kerels zich moeten verlagen door het vragen van Petit cadeaus al gaan sommigen er ook heel grappig mee om.
Aad zit aan het stuur en hoe vaak ik hem ook vertel dat hij heeeel rustig zo’n controle post moet naderen elke keer krijgt ie het voor elkaar te hard te rijden, te ver door te rijden of het helemaal over het hoofd te zien. En ook waar speedlimits zijn gewoon doen!!!!!!!!!! Bijna een boete van 400 dirham voor speeding al bleek later dat deze mannen een beetje met ons aan het spelen waren. Mijn groene haar en klompen kwamen hier weer van pas, een lag een grapje en een Petit cadeau en we zijn weer op weg.
Een paar dagen geleden hebben we zitten kletsen met een stel slowaken die aan kop stonden in de race, jonge gastjes met snelle auto en op en top voorbereid. Vandaag hun auto gezien die een paar koprollen heeft gemaakt, niet veel meer van over dus. Hoorde dat een van hun een gebroken rug had en de ander slechts wat ribkneuzingen. Blijkt dat ze hun gordel niet omhadden. Hoe dom kun je zijn! Denk dat er anders weinig aan de hand was geweest.
De zweden hebben zoals gewoonlijk weer pech en moeten hun brakepads vernieuwen. Of dat ik hun vooruit kan helpen met mijn Frans
Groeten robert
Vandaag op weg naar daklah.
Na eerst een heerlijke nachtrust te hebben genoten van wel 8 uur aan een stuk, lekker rustig kunnen opstaan, een knipoog van miss hungarie kan mijn dag niet meer stuk. Nog slechts een km of 600 naar daklah en we zijn aan de grens met mauretania.Alles over de weg dus 6 uurtejs rijden en relax. De politie controles zijn hier talrijk, om de 50 km wel een, en steeds weer de vraag naar Petit cadeaus, we are running out of them. Maf om te zien hoe deze volwassen kerels zich moeten verlagen door het vragen van Petit cadeaus al gaan sommigen er ook heel grappig mee om.
Aad zit aan het stuur en hoe vaak ik hem ook vertel dat hij heeeel rustig zo’n controle post moet naderen elke keer krijgt ie het voor elkaar te hard te rijden, te ver door te rijden of het helemaal over het hoofd te zien. En ook waar speedlimits zijn gewoon doen!!!!!!!!!! Bijna een boete van 400 dirham voor speeding al bleek later dat deze mannen een beetje met ons aan het spelen waren. Mijn groene haar en klompen kwamen hier weer van pas, een lag een grapje en een Petit cadeau en we zijn weer op weg.
Een paar dagen geleden hebben we zitten kletsen met een stel slowaken die aan kop stonden in de race, jonge gastjes met snelle auto en op en top voorbereid. Vandaag hun auto gezien die een paar koprollen heeft gemaakt, niet veel meer van over dus. Hoorde dat een van hun een gebroken rug had en de ander slechts wat ribkneuzingen. Blijkt dat ze hun gordel niet omhadden. Hoe dom kun je zijn! Denk dat er anders weinig aan de hand was geweest.
De zweden hebben zoals gewoonlijk weer pech en moeten hun brakepads vernieuwen. Of dat ik hun vooruit kan helpen met mijn Frans
Groeten robert
vliegen met de auto
23 januari
Na een uurtje of 6 slaap en ’n goed uur snoozen toch maar opgestaan. Robert was al even uit de veren en naar mijn zin veel te wakker ;). Toch m’n slaapzak maar uitgekropen en samen de auto klaar gemaakt voor vertrek.
Er stond een lange dag op het programma met redelijk wat geo-catches, duinen, hobbelpaden en snelle vlaktes. Na het gebruikelijke invoeren van alle coördinaten, ( een saai maar noodzakelijk werkje), konden we van start. Een drietal dorpjes en wat leuke weggetjes later kon het gas er op en heb ik mijn rechtervoet toch iets te enthousiast zijn gang laten gaan. Na een mooie sprong van ’n meter of 5, dus met ’n kilometer of 60 los van de grond en perfect geland, zag ik een kuil over het hoofd. Dat was overigens niet mijn schuld want robert zag een eekhoorn en ik moest perse kijken van hem. Anyway, die kuil en die eekhoorn hebben ons wederom een schokdemper gekost. Gelukkig hadden we er nog 1 bij en na het krijgen van de benodigde moer van de toevallig passerende hulp-truck konden we het mankement fixxen.
Een stukje verder was het weer tijd om wat duinen te trotseren, iets wat ons tot nu toe best prima afgaat. Bij het tweede gps punt in die duinen zat er een team vast in het losse zand en hebben we ze met behulp van een lier losgetrokken. 2 punten verder kwamen we onze zweedse homeboys tegen. Ook zij zaten vast en met wat handig graaf en lierwerk konden ze hun weg weer vervolgen. We besloten om een stuk samen verder te rijden en toen we stopten op een zandvlakte om een kopje koffie te drinken bij een lemen hutje, begon de pech. Blijkbaar waren de zweden vergeten om hun diff-lock er vanaf te halen na het verlaten van de duinen waardoor de locker van de achteras aan gort was gegaan en de as er deels aan de zijkant uitstak. Na dit probleem vakkundig te hebben verholpen konden we onze weg vervolgen.’n Kilometer of 30 verder stak er een nieuw probleem de kop op. Eerst viel het reservewiel van de achterdeur af, vervolgens verloor de auto vermogen. Ook dat was snel opgelost met het vervangen van de oliefilter en het verwijderen van een boel vuiligheid uit de dieselfilter. Nog eens 20 kilometer verder was het na het controleren van de motor weer raak. Bij het dichtlaten vallen van de motorkap, braken de vleugels van de ventilator af waarvan 1 er zich de radiator in boorde. Oftewel, lek! Ook op dit probleem hadden ze gerekend want met een chemisch metaal zou het gat zo gedicht zijn. Was het niet zo dat er juist op dat moment een zandstorm de kop op stak die recht tussen twee bergen in joeg. En wij stonden er natuurlijk midden in. Enfin, nog een uur later waren we weer onderweg. Tot 500 meter verder toen de vooras het begaf. Oorzaak: once again, the diff-lock. Maargoed, met alleen achterwiel aandrijving kun je ook op de zuidkaap komen ( de reisbestemming van de zweedse dudes), althans, dat was de theorie. Of deze klopt merken we vanzelf, morgen eerst maar eens richting dahkla, (1200 km zuidelijker)waar we de 25e de grens met Mauritanië over zullen steken. In Mauritanië hebben we waarschijnlijk geen bereik met onze mobiel ivm een ander soort netwerk, ook internet zal schaars zijn, dan weten jullie dat. De 31 of de 1e zijn we in Mali waar we als het goed is wel weer wat meer communicatie mogelijk is.
Aad
Leren vliegen met de auto
Ik ken Ananda nu vanaf zijn 6de en heb hem vanalles zien leren, leren zwemmen, leren pasta eten met tomatensaus, leren roken etc. Maarom nu te leren vliegen met de auto vind ik weer wat ver gaan. Na opgeklommen te zijn naar de 29ste plaats is natuurlijk overwinningsdrang weer naar boven gekomen. De uitersten van de wagen zijn nu wel verkent dacht ik zo. Na de tweede gebroken schokbreker een achter deur die niet meer sluit een motorkap die aardig wat speling begint te vertonen en de zoveelste krat eten die tot moes is geworden besluiten we het wat rustiger aan te gaan doen. We verlaten toch de race dus de tijdsdruk is er vanaf.
Nu we het toch rustiger aandoen sluiten we ons aan bij een stel maffe zweden met vickinghelmen die zwaar overbeladen de duinen proberen te bedwingen in een toyota hj60. Op een gegeven moment in het midden van de woestijn een koffiehutje gezien en gevraagd of ze zin hadden in een bakkie. Ze willen draaien wat blijkt moeilijk te gaan. Stuurbekrahtiging? Nee blijkt ok! Oh shit vergeten difflock eraf te halen, alle bouten van de drijfflanches erafgebroken. Voel me een beetje schuldig ik ban namelijk degene die ze tot deze bocht heeft gedreven. Affijn de rest kunnen jullie hierboven lezen.
Groeten Robert
Na een uurtje of 6 slaap en ’n goed uur snoozen toch maar opgestaan. Robert was al even uit de veren en naar mijn zin veel te wakker ;). Toch m’n slaapzak maar uitgekropen en samen de auto klaar gemaakt voor vertrek.
Er stond een lange dag op het programma met redelijk wat geo-catches, duinen, hobbelpaden en snelle vlaktes. Na het gebruikelijke invoeren van alle coördinaten, ( een saai maar noodzakelijk werkje), konden we van start. Een drietal dorpjes en wat leuke weggetjes later kon het gas er op en heb ik mijn rechtervoet toch iets te enthousiast zijn gang laten gaan. Na een mooie sprong van ’n meter of 5, dus met ’n kilometer of 60 los van de grond en perfect geland, zag ik een kuil over het hoofd. Dat was overigens niet mijn schuld want robert zag een eekhoorn en ik moest perse kijken van hem. Anyway, die kuil en die eekhoorn hebben ons wederom een schokdemper gekost. Gelukkig hadden we er nog 1 bij en na het krijgen van de benodigde moer van de toevallig passerende hulp-truck konden we het mankement fixxen.
Een stukje verder was het weer tijd om wat duinen te trotseren, iets wat ons tot nu toe best prima afgaat. Bij het tweede gps punt in die duinen zat er een team vast in het losse zand en hebben we ze met behulp van een lier losgetrokken. 2 punten verder kwamen we onze zweedse homeboys tegen. Ook zij zaten vast en met wat handig graaf en lierwerk konden ze hun weg weer vervolgen. We besloten om een stuk samen verder te rijden en toen we stopten op een zandvlakte om een kopje koffie te drinken bij een lemen hutje, begon de pech. Blijkbaar waren de zweden vergeten om hun diff-lock er vanaf te halen na het verlaten van de duinen waardoor de locker van de achteras aan gort was gegaan en de as er deels aan de zijkant uitstak. Na dit probleem vakkundig te hebben verholpen konden we onze weg vervolgen.’n Kilometer of 30 verder stak er een nieuw probleem de kop op. Eerst viel het reservewiel van de achterdeur af, vervolgens verloor de auto vermogen. Ook dat was snel opgelost met het vervangen van de oliefilter en het verwijderen van een boel vuiligheid uit de dieselfilter. Nog eens 20 kilometer verder was het na het controleren van de motor weer raak. Bij het dichtlaten vallen van de motorkap, braken de vleugels van de ventilator af waarvan 1 er zich de radiator in boorde. Oftewel, lek! Ook op dit probleem hadden ze gerekend want met een chemisch metaal zou het gat zo gedicht zijn. Was het niet zo dat er juist op dat moment een zandstorm de kop op stak die recht tussen twee bergen in joeg. En wij stonden er natuurlijk midden in. Enfin, nog een uur later waren we weer onderweg. Tot 500 meter verder toen de vooras het begaf. Oorzaak: once again, the diff-lock. Maargoed, met alleen achterwiel aandrijving kun je ook op de zuidkaap komen ( de reisbestemming van de zweedse dudes), althans, dat was de theorie. Of deze klopt merken we vanzelf, morgen eerst maar eens richting dahkla, (1200 km zuidelijker)waar we de 25e de grens met Mauritanië over zullen steken. In Mauritanië hebben we waarschijnlijk geen bereik met onze mobiel ivm een ander soort netwerk, ook internet zal schaars zijn, dan weten jullie dat. De 31 of de 1e zijn we in Mali waar we als het goed is wel weer wat meer communicatie mogelijk is.
Aad
Leren vliegen met de auto
Ik ken Ananda nu vanaf zijn 6de en heb hem vanalles zien leren, leren zwemmen, leren pasta eten met tomatensaus, leren roken etc. Maarom nu te leren vliegen met de auto vind ik weer wat ver gaan. Na opgeklommen te zijn naar de 29ste plaats is natuurlijk overwinningsdrang weer naar boven gekomen. De uitersten van de wagen zijn nu wel verkent dacht ik zo. Na de tweede gebroken schokbreker een achter deur die niet meer sluit een motorkap die aardig wat speling begint te vertonen en de zoveelste krat eten die tot moes is geworden besluiten we het wat rustiger aan te gaan doen. We verlaten toch de race dus de tijdsdruk is er vanaf.
Nu we het toch rustiger aandoen sluiten we ons aan bij een stel maffe zweden met vickinghelmen die zwaar overbeladen de duinen proberen te bedwingen in een toyota hj60. Op een gegeven moment in het midden van de woestijn een koffiehutje gezien en gevraagd of ze zin hadden in een bakkie. Ze willen draaien wat blijkt moeilijk te gaan. Stuurbekrahtiging? Nee blijkt ok! Oh shit vergeten difflock eraf te halen, alle bouten van de drijfflanches erafgebroken. Voel me een beetje schuldig ik ban namelijk degene die ze tot deze bocht heeft gedreven. Affijn de rest kunnen jullie hierboven lezen.
Groeten Robert
auto weer gemaakt 22 jan
22 januari
Vandaag hebben we ontzettend mooie gebieden gezien. Van dorre vlaktes (kan ook best mooi zijn), tot prachtige bergtoppen naar groene valleien en oases. Helaas ook een lekke band gekregen maar die was snel verwisseld. Hét defect van de dag, (door iemands schuld, ik heb geen flauw idee wie maar Robert vind dat ik het ben geweest), was de kapotte schokbreker. Waarschijnlijk is een van ons te enthousiast geweest met het scheuren over de vlakke stukken en heeft daarbij een kuiltje over het hoofd gezien. Ik zou zoiets nooit over het hoofd zien want ik ben uitermate getraind in het spotten van kuilen en gaten…
Anyway, Toen we door een stad reden ongeveer 40 kilometer voor de finish, werden we gezien door een gast op een brommer die ons achterna reed. Wij dachten dat het weer zo’n zot was die wat te verkopen had maar later bleek het een landrover monteur te zijn. Eenmaal in zijn garage en ’n goed uur later waren alle mankementen weer verholpen. We waren niet de enige met panne want er stonden nog 4 auto’s met deelnemers aan de b2b. Best gezellig staan ouwehoeren met een paar engelsen en ondertussen nog bijna in de verkooppraatjes van een winkelier getrapt. Ik wist me uiteraard in te houden, net als met roken wat ik sinds 6 januari niet meer heb gedaan. Robert daarin tegen… die blijft maar sigaretjes vragen.. zelf weten ;)
Eenmaal gegeten en aangekomen in het bivak voor de nacht hebben we nog wat biertjes gedronken en wat updates gedaan op het blog. Na het leeg raken van de accu, de laptop maar opgeborgen en richting daktent gegaan. Robert dook na nog ’n rondje z’n slaapzak in en ik had het na ’n halve film en dito biertje ook wel weer gezien.
Aad
Dag dag allemaal
We doen het niet slecht, zijn opgeklommen naar de 29ste plaats. Gezien het geringe vermogen van onze wagen, de achterstand in het begin, het gewicht van de wagen, en de onervarenheid van het geocatchen in het begin, een hele prestatie. Zeker het geocatchen gaat ons nu voortreffelijk af. Heb een perfecte navigator aan anande en als ik aan het navigeren ben heeft aad de kans om alles naar de gort te rijden, wat ons veel tijd kost om het zaakje weer gerepareerd te krijgen.
Ook is dit de dag dat we hebben besloten om door naar Bamako te rijden dit houd in dat we over 2 dagen de race gaan verlaten en koers zetten richting mauretanie. Het is niet duidelijk hoeveel er alsnog naar bamako gaan maar volgens inschattingen zijn er minstens 20 teams die die kant opgaan. Berichten over het gevaar zijn nog steeds tegenstrijdig wat de beslissing niet makkelijk maakt.
Groeten Robert
Vandaag hebben we ontzettend mooie gebieden gezien. Van dorre vlaktes (kan ook best mooi zijn), tot prachtige bergtoppen naar groene valleien en oases. Helaas ook een lekke band gekregen maar die was snel verwisseld. Hét defect van de dag, (door iemands schuld, ik heb geen flauw idee wie maar Robert vind dat ik het ben geweest), was de kapotte schokbreker. Waarschijnlijk is een van ons te enthousiast geweest met het scheuren over de vlakke stukken en heeft daarbij een kuiltje over het hoofd gezien. Ik zou zoiets nooit over het hoofd zien want ik ben uitermate getraind in het spotten van kuilen en gaten…
Anyway, Toen we door een stad reden ongeveer 40 kilometer voor de finish, werden we gezien door een gast op een brommer die ons achterna reed. Wij dachten dat het weer zo’n zot was die wat te verkopen had maar later bleek het een landrover monteur te zijn. Eenmaal in zijn garage en ’n goed uur later waren alle mankementen weer verholpen. We waren niet de enige met panne want er stonden nog 4 auto’s met deelnemers aan de b2b. Best gezellig staan ouwehoeren met een paar engelsen en ondertussen nog bijna in de verkooppraatjes van een winkelier getrapt. Ik wist me uiteraard in te houden, net als met roken wat ik sinds 6 januari niet meer heb gedaan. Robert daarin tegen… die blijft maar sigaretjes vragen.. zelf weten ;)
Eenmaal gegeten en aangekomen in het bivak voor de nacht hebben we nog wat biertjes gedronken en wat updates gedaan op het blog. Na het leeg raken van de accu, de laptop maar opgeborgen en richting daktent gegaan. Robert dook na nog ’n rondje z’n slaapzak in en ik had het na ’n halve film en dito biertje ook wel weer gezien.
Aad
Dag dag allemaal
We doen het niet slecht, zijn opgeklommen naar de 29ste plaats. Gezien het geringe vermogen van onze wagen, de achterstand in het begin, het gewicht van de wagen, en de onervarenheid van het geocatchen in het begin, een hele prestatie. Zeker het geocatchen gaat ons nu voortreffelijk af. Heb een perfecte navigator aan anande en als ik aan het navigeren ben heeft aad de kans om alles naar de gort te rijden, wat ons veel tijd kost om het zaakje weer gerepareerd te krijgen.
Ook is dit de dag dat we hebben besloten om door naar Bamako te rijden dit houd in dat we over 2 dagen de race gaan verlaten en koers zetten richting mauretanie. Het is niet duidelijk hoeveel er alsnog naar bamako gaan maar volgens inschattingen zijn er minstens 20 teams die die kant opgaan. Berichten over het gevaar zijn nog steeds tegenstrijdig wat de beslissing niet makkelijk maakt.
Groeten Robert
vrijdag 22 januari 2010
mislukte foto updates :S
Sorry mensen maar het uploaden van foto's is hier een crime.. blogspot werkt niet mee, langzame internet verbindingen enz... We doen ons best maar het kan even duren
The sixth day
Dag 6 is een dag van serieus stofhappen rockcrawling stuiteren en afzien. De race is echt begonnen langzaam kuipen we op in de ranking maar de auto krijgt het voor zijn kiezen net zoals wij. De suspension lost some bolts we had to replace, one other bold keeps coming loose, so we have to check for every couple of hours. Alles aan de binnenkant van de auto ligt overhoop en onder het stof en dan bedoel ik ook echt duimendik. En Piet en Ria lief van jullie dat je de eitjes mee hebt gegeven ze zijn gelukkig al op maar hadden deze proef duidelijk niet overleefd, alles wat in de koelbox zat is geworden tot een grote brei van iets ondefinieerbaars. Ben bang dat we weer wat boodschapjes moeten gaan doen.
Onderweg is aadje flink aan het uitdelen geslagen. Een kist met potloden en pennen en gerei is al weer op. Iets te snel naar mijn zin want we hebben nog een lange tijd te gaan. Maargoed de ruimte kunnen we wel gebruiken. Zo hebben we ook de emmer met apenootjes weggegeven om ruimte te scheppen in de wagen. Aan een jongen die ook aan het azen was op een Petit Cadeau of geld of iets, gaf aadje de emmer Apenootjes. Heb het zelf niet gezien maar kon me uit zijn (aadje) opgewonden verhaal wel opmaken dat deze jongeman eerst heel verbaasd heeft gekeken van “wat moet ik hier nu mee aan” en vervolgens vriendelijk lachend van het is goed en verder niks meer gevraagd heeft.
Vervolgens komt ook de dag dichterbij dat we moeten gaan beslissen, of we doorgaan naar bamako, of onze reis eindigen in Agadir, of een van ons twee doorgaat. Een moeilijke beslissing met alle onrust verhalen van de laatste weken. Gaan we dit risico aan? En ook voor onszelf ga jijzelf dit risico aan en of voel je je verantwoordelijk voor de ander of vind je dat jezelf daar verantwoordelijk voor bent. Zijn de verhalen overtrokken? Kunnen we erop vertrouwen dat het goed gaat? Gaan er misschien meer mensen dood in de woestijn aan uitdroging en verdwaald zijn dan aan terrorisme of bandieten? Allemaal vragen met een open antwoord. We weten het niet! Voor mijzelf is het dat ik voor de tweede keer voor deze grens sta en graag doorwil en geblokkeerd word voor some reason. Ik een Reis geplanned heb met als einddoel Bamako en dit doel niet graag uit het oog verlies. Maargoed we hebben nog een paar dagen te gaan tot de uiteindelijk beslissing.
Anande is gister hier in het hotel denk ik wel een uur bezig geweest om dingen op het internet te zetten moest allerlei instellingen aanpassen drivers instaleren wordprogramma’s converteren en weet ik wat al niet meer. Het is in ieder geval niet gelukt en jullie begrijpen dat het steeds moeilijker wordt om dingen te posten. Tomorrow we give it another try.
And it worked!
Onderweg is aadje flink aan het uitdelen geslagen. Een kist met potloden en pennen en gerei is al weer op. Iets te snel naar mijn zin want we hebben nog een lange tijd te gaan. Maargoed de ruimte kunnen we wel gebruiken. Zo hebben we ook de emmer met apenootjes weggegeven om ruimte te scheppen in de wagen. Aan een jongen die ook aan het azen was op een Petit Cadeau of geld of iets, gaf aadje de emmer Apenootjes. Heb het zelf niet gezien maar kon me uit zijn (aadje) opgewonden verhaal wel opmaken dat deze jongeman eerst heel verbaasd heeft gekeken van “wat moet ik hier nu mee aan” en vervolgens vriendelijk lachend van het is goed en verder niks meer gevraagd heeft.
Vervolgens komt ook de dag dichterbij dat we moeten gaan beslissen, of we doorgaan naar bamako, of onze reis eindigen in Agadir, of een van ons twee doorgaat. Een moeilijke beslissing met alle onrust verhalen van de laatste weken. Gaan we dit risico aan? En ook voor onszelf ga jijzelf dit risico aan en of voel je je verantwoordelijk voor de ander of vind je dat jezelf daar verantwoordelijk voor bent. Zijn de verhalen overtrokken? Kunnen we erop vertrouwen dat het goed gaat? Gaan er misschien meer mensen dood in de woestijn aan uitdroging en verdwaald zijn dan aan terrorisme of bandieten? Allemaal vragen met een open antwoord. We weten het niet! Voor mijzelf is het dat ik voor de tweede keer voor deze grens sta en graag doorwil en geblokkeerd word voor some reason. Ik een Reis geplanned heb met als einddoel Bamako en dit doel niet graag uit het oog verlies. Maargoed we hebben nog een paar dagen te gaan tot de uiteindelijk beslissing.
Anande is gister hier in het hotel denk ik wel een uur bezig geweest om dingen op het internet te zetten moest allerlei instellingen aanpassen drivers instaleren wordprogramma’s converteren en weet ik wat al niet meer. Het is in ieder geval niet gelukt en jullie begrijpen dat het steeds moeilijker wordt om dingen te posten. Tomorrow we give it another try.
And it worked!
Dag 5. Eindelijk zand, En veul!
Na gisteren een belachelijk lange rit te hebben gemaakt en een nacht goed te hebben geslapen onder een nog belachelijkere sterrenhemel (erg gaaf), was het vandaag tijd om eens flink de duinen in te duiken. Na de auto klaar te hebben gemaakt en in de gebruikelijke rij t hebben gestaan mochten we eindelijk de zandbak in. Daar waar we de eerste paar dagen behoorlijk irritant werden van het geo-catching, ging het vandaag als een trein en zijn we langs alle punten gereden. De meeste van de opdrachten stelden niet veel meer voor dan over het punt rijden, dus dat was ook niet zo moeilijk. De uitdaging zat ‘m in het daadwerkelijk op de coördinaten komen. Helaas ben ik nog niet zo’n held de landrover, laat staan in de duinen. Daarom heeft Robert het meeste gereden en heb ik de navigatie voor m’n rekening genomen. Bij zo ongeveer ieder punt stond er een groepje Marokkanen te koekeloeren en wanneer er een auto vast kwam te zitten waren ze zeer behulpzaam. Maar de hulp was niet gratis, tenminste, zij vonden van niet. Natuurlijk hebben we de echt behulpzame mannen en kids iets gegeven. Al was het maar een reep chocolade of een paar dirham, wij waren eerder los en zij waren ook blij dus een winstpakkertje voor beide. Rotzakken, of liever gezegd, rotzakjes waren er ook. Kleine irritante pubers die alleen tegen betaling wilden zeggen op welke rots de letter of het cijfer te vinden was. Helaas voor hen, ook wij hebben ogen ;).
Verder was het een super dagje, lekker gereden, van het weer genoten, wat dingen bijgeleerd over hoe te rijden in ontzettend los zand en (voor de verandering), nog op tijd terug op het bivak ook.
Wat ons morgen te wachten staat is nog onduidelijk, hopelijk horen we vanavond nog wat de bedoeling gaat zijn. Nu lekker genieten van een kop tomatensoep met een broodje en een biertje. Helaas wel Heineken maar zelfs dat smaakt best prima na een ontzettend toffe dag.
Greetz, Aadje.
Tja duinen……… geweldig om zo’n duin op te rijden met volle vaart om vervolgens bovenaan ineens aan een afgrond te staan die je eigenlijk eerst wilt bekijken hoe verder te gaan, hier geen tijd voor te hebben omdat je anders een half uur aan het graven bent. Geweldige ervaring in een onmenselijk grote zandbak.
Vanavond briefing over bamako wie wel en niet wat zijn de gevaren, ontevreden mensen, mensen die geld terug willen mensen die hun auto niet kunnen verkopen terwijl ze dit wel wilden.,mensen die een vlucht geboekt hebben die ze niet kunnen nemen……….affijn er gaat van alles door elkaar lopen en er lopen verschillende mensen te chagrijnen. Voor mij geld nog steeds van we zien wel. Dit is het moment om te genieten en dat hebben we gedaan vandaag.
Goed nieuws over de ranking………Van de 63 teams zijn we vanmorgen als 48ste geëindigd meegenomen dat we een dag een geotasking moeheid hadden en een dag niet meetelde omdat we niet bij de briefing konden zijn omdat we bij jos sliepen. Denk ik dat we na vandaag alle targets gehaald te hebben en binnen de tijd gefinisht minstens tien plaatsen naar boven zullen opschuiven. We zullen het zien morgen.
Een knipoog vanuit de duinen Robert en Ananda
Verder was het een super dagje, lekker gereden, van het weer genoten, wat dingen bijgeleerd over hoe te rijden in ontzettend los zand en (voor de verandering), nog op tijd terug op het bivak ook.
Wat ons morgen te wachten staat is nog onduidelijk, hopelijk horen we vanavond nog wat de bedoeling gaat zijn. Nu lekker genieten van een kop tomatensoep met een broodje en een biertje. Helaas wel Heineken maar zelfs dat smaakt best prima na een ontzettend toffe dag.
Greetz, Aadje.
Tja duinen……… geweldig om zo’n duin op te rijden met volle vaart om vervolgens bovenaan ineens aan een afgrond te staan die je eigenlijk eerst wilt bekijken hoe verder te gaan, hier geen tijd voor te hebben omdat je anders een half uur aan het graven bent. Geweldige ervaring in een onmenselijk grote zandbak.
Vanavond briefing over bamako wie wel en niet wat zijn de gevaren, ontevreden mensen, mensen die geld terug willen mensen die hun auto niet kunnen verkopen terwijl ze dit wel wilden.,mensen die een vlucht geboekt hebben die ze niet kunnen nemen……….affijn er gaat van alles door elkaar lopen en er lopen verschillende mensen te chagrijnen. Voor mij geld nog steeds van we zien wel. Dit is het moment om te genieten en dat hebben we gedaan vandaag.
Goed nieuws over de ranking………Van de 63 teams zijn we vanmorgen als 48ste geëindigd meegenomen dat we een dag een geotasking moeheid hadden en een dag niet meetelde omdat we niet bij de briefing konden zijn omdat we bij jos sliepen. Denk ik dat we na vandaag alle targets gehaald te hebben en binnen de tijd gefinisht minstens tien plaatsen naar boven zullen opschuiven. We zullen het zien morgen.
Een knipoog vanuit de duinen Robert en Ananda
Day four, we're back!
Eindelijk marokko, Eventjes consternatie politie stond langs de weg zoveelste controle anande had ze niet gezien en reed ze bijna met 120 omver. Nu weer verder.
Afhandeling bij de douane ging soepel en om 8.05 waren we al onderweg. Eerst wat wegkilometers om vervolgens geotasking weer het veld in te duiken. Voorproefje voor de vele kilometers pisten die nog gaan komen. Mooi stuk dwars door droog en dorre vlakten met af en toe een droge rivierbedding die moest worden overgestoken, lastig om zo nu en dan een geschikte plek te vinden en soms moesten we dan ook weer kilometers om rijden om daar te komen waar we wilden zijn. Denk soms dat het jammer is dat ze zoveel km gepland hebben in de route dat het boijna onmogelijk is om alle taken te halen en er veel te veel wegkilometers gereden moeten worden om het eindpunt van die dag te bereiken en daarmee al het moois voorbij te rijden. Op de echt ruige pistes kun je hooguit een km of dertig veertig per uur rijden en soms ben je ze helemaal kwijt zoals ik al zei en moet je dwars door het veld hopend weer iets tegen te komen wat lijkt op een spoor wat ergens naar toe leidt. Ontzettend leuk maar op die manier leg je geen 700 km op een dag af.
Mijn groene haren en klompen vragen hier veel aandacht (de blikken prikken) laat het maar langs me af glijden en doe net of ik gek ben.
Rijden net achter 2 gastjes met opgevoerde brommertjes een kmtje of 80 per uur , zie ik het achterste gastje toch mega op zijn muil gaan in de bocht uitgegleden en vreselijk over de kop, ik denk hij vouwt dubbel. Affijn gestopt en al vlug meer mensen erbij denk dat het nog wel meevalt maar toch tand eruit en flink wat schaaf en kneuswonden. Cava oui cava en weer verder. Hebben een race te winen!!
Zo langzamerhand beginnen er zich ook al wat problemen bij andere wagens te ontstaan, versnellingsbakken schijnen het zwaar te hebben. Een stelletje noren die van cape nord to cape south wilden hebben we sinds gister niet meer gezien, nu weer een stel polen langs de weg.
Afhandeling bij de douane ging soepel en om 8.05 waren we al onderweg. Eerst wat wegkilometers om vervolgens geotasking weer het veld in te duiken. Voorproefje voor de vele kilometers pisten die nog gaan komen. Mooi stuk dwars door droog en dorre vlakten met af en toe een droge rivierbedding die moest worden overgestoken, lastig om zo nu en dan een geschikte plek te vinden en soms moesten we dan ook weer kilometers om rijden om daar te komen waar we wilden zijn. Denk soms dat het jammer is dat ze zoveel km gepland hebben in de route dat het boijna onmogelijk is om alle taken te halen en er veel te veel wegkilometers gereden moeten worden om het eindpunt van die dag te bereiken en daarmee al het moois voorbij te rijden. Op de echt ruige pistes kun je hooguit een km of dertig veertig per uur rijden en soms ben je ze helemaal kwijt zoals ik al zei en moet je dwars door het veld hopend weer iets tegen te komen wat lijkt op een spoor wat ergens naar toe leidt. Ontzettend leuk maar op die manier leg je geen 700 km op een dag af.
Mijn groene haren en klompen vragen hier veel aandacht (de blikken prikken) laat het maar langs me af glijden en doe net of ik gek ben.
Rijden net achter 2 gastjes met opgevoerde brommertjes een kmtje of 80 per uur , zie ik het achterste gastje toch mega op zijn muil gaan in de bocht uitgegleden en vreselijk over de kop, ik denk hij vouwt dubbel. Affijn gestopt en al vlug meer mensen erbij denk dat het nog wel meevalt maar toch tand eruit en flink wat schaaf en kneuswonden. Cava oui cava en weer verder. Hebben een race te winen!!
Zo langzamerhand beginnen er zich ook al wat problemen bij andere wagens te ontstaan, versnellingsbakken schijnen het zwaar te hebben. Een stelletje noren die van cape nord to cape south wilden hebben we sinds gister niet meer gezien, nu weer een stel polen langs de weg.
maandag 18 januari 2010
Day three
Aadje gaf gister al aan dat het geocatchen ons nu al een beetje de neus uit komt. Daarom besloten om dag drie te cancellen en vanaf Perpignan (eindpunt) gelijk door te rijden naar jos en Susan die net onder Barcelona wonen. Een kleine driehonderd km verder maar die hoeven we vandaag dan ook niet meer te rijden. Doordat we s’morgens dan ook geen briefing en opdrachten mee krijgen kunnen we deze dag geen punten halen. We zakken alweer wat in de ranking maar beloven jullie dit goed te maken in Marokko.
1 uur s’nachts bij jos, warm onthaald lekkere warme hap, douchen, kleren gewassen, schoon warm bed en warempel 6 hele uren geslapen. Ochtendwandeling bak koffie en puddingbroodje. Dank aan de fam snellen!!
Het niet-roken gaat Aadje prima af, ik heb daar in tegen al meerdere malen gezondigd. Eigenlijk ben ik maar een mietje
Groetjes, Robert.
1 uur s’nachts bij jos, warm onthaald lekkere warme hap, douchen, kleren gewassen, schoon warm bed en warempel 6 hele uren geslapen. Ochtendwandeling bak koffie en puddingbroodje. Dank aan de fam snellen!!
Het niet-roken gaat Aadje prima af, ik heb daar in tegen al meerdere malen gezondigd. Eigenlijk ben ik maar een mietje
Groetjes, Robert.
Day two. the day we decided that we hated geo-catching
Zo, dat was me het dagje weer. Vannacht om 1 uur de slaapzak in en na een kort maar lekker nachtje slapen stonden we om 07:00 de daktent al weer in te klappen .
Na een rommelige en chaotische start was er meteen al ruzie met de eerste opdracht. Daarna hebben we ook maar meteen besloten om alleen de opdrachten te doen waar de gps punten bij staan, dat scheelt een hoop stress, kilometers en dus tijd en dus ook weer nachtrust.
Onderweg zijn we nog op zoek gegaan naar een supermarkt die open was (op zondag?). Helaas is die missie niet geslaagd en dus hebben we de laatste mueslirepen en wat fruit soldaat gemaakt. Vanavond crashen we bij Jos in spanje waarwe morgen dan meteen een nieuwe voorraad noodles enz kunnen inslaan.
Ondertussen moet er ook nog nagedacht worden over het verloop van onze reis na de officiële race. Zoals gezegd gaan de stages in Mauritanië en Mali niet door onder de officiële wedstrijdleiding. Uiteraard zijn er verschillende teams die dit, even als ons, erg jammer vinden. Een van de oprichters/organisatoren heeft besloten om toch door te rijden naar Bamako, mits er voldoende teams mee gaan. Wij maken deel uit van de groep die graag mee wil en dat is gelukkig ook mogelijk. Het enige probleem is echter dat er geen enkel ander team ook terug rijdt met de auto. Iedereen verkoopt de auto of laat deze verschepen naar het thuisland. Alleen terug vanuit Bamako gaat ‘m niet worden, dat is niet veilig. Reizen met een groep is de beste oplossing alleen nu er geen groep is om mee terug te reizen wordt dat ook lastig. Gewoon gaan en daar wel zien is wat mij betreft geen optie. Ik ben wat dit risico liever zeker van de zaak. Robert is wat makkelijker en wil gewoon gaan. Maargoed, eerst maar eens komende 2 weken door komen en dan zien we wel verder.
Aadje
Na een rommelige en chaotische start was er meteen al ruzie met de eerste opdracht. Daarna hebben we ook maar meteen besloten om alleen de opdrachten te doen waar de gps punten bij staan, dat scheelt een hoop stress, kilometers en dus tijd en dus ook weer nachtrust.
Onderweg zijn we nog op zoek gegaan naar een supermarkt die open was (op zondag?). Helaas is die missie niet geslaagd en dus hebben we de laatste mueslirepen en wat fruit soldaat gemaakt. Vanavond crashen we bij Jos in spanje waarwe morgen dan meteen een nieuwe voorraad noodles enz kunnen inslaan.
Ondertussen moet er ook nog nagedacht worden over het verloop van onze reis na de officiële race. Zoals gezegd gaan de stages in Mauritanië en Mali niet door onder de officiële wedstrijdleiding. Uiteraard zijn er verschillende teams die dit, even als ons, erg jammer vinden. Een van de oprichters/organisatoren heeft besloten om toch door te rijden naar Bamako, mits er voldoende teams mee gaan. Wij maken deel uit van de groep die graag mee wil en dat is gelukkig ook mogelijk. Het enige probleem is echter dat er geen enkel ander team ook terug rijdt met de auto. Iedereen verkoopt de auto of laat deze verschepen naar het thuisland. Alleen terug vanuit Bamako gaat ‘m niet worden, dat is niet veilig. Reizen met een groep is de beste oplossing alleen nu er geen groep is om mee terug te reizen wordt dat ook lastig. Gewoon gaan en daar wel zien is wat mij betreft geen optie. Ik ben wat dit risico liever zeker van de zaak. Robert is wat makkelijker en wil gewoon gaan. Maargoed, eerst maar eens komende 2 weken door komen en dan zien we wel verder.
Aadje
zaterdag 16 januari 2010
D’n start, ’t goede begin, d’n verouderde kaart, d’n dikke vette omweg!
Eindelijk! Na anderhalve dag kou te hebben geleden en ons uren lang te hebben verveeld, was het vandaag zo ver, de race ging van start.
Aangezien de startprocedure vanaf 08:00 zou beginnen hebben we om kwart voor 7 de warme daktent verlaten en opgeruimd. Na een bakkie noodles en een kleine opfrisbeurt hebben we de rest van de spullen ingeladen zodat we daarna in alle rust de start konden bekijken. Om 09:00 kwam de organisatie onze TC-box (track control) installeren en mochten we in de rij gaan staan voor de start.
Om 09:27 stonden we op de startlijn en konden we van start.
Na een makkelijk gehaald eerste gps-punt kregen we in de gaten dat de kaart van onze gps lang niet alle wegen van Hongarije en Slovenië bevatte. Na een boel omwegen, zelfgemaakte wegen door velden en akkers en 5 gps-punten later besloten we om maar gewoon door te rijden tot de eindbestemming van de dag, Mantova, Italië. De punten die we hebben verloren door deze beslissing, nemen we er voor lief bij. Het gaat ons beiden uiteindelijk meer om de ervaring dan om het winnen.(niet dat we überhaupt een kans maken, maargoed, zo hebben we een excuus ;))
.
Gelukkig staan er we kaarten van Italië, Frankrijk en Spanje op de gps, anders worden de komende dagen net zo puntenloos als vandaag…..
Aadjeeee
Nog even aan toe voegen dat het heel leuk spelen is in de vette klei van Hongarije. Doordat de bodem keihard bevroren was geweest en nu net de toplaag weer aan het ontdooien was, was het spiegelglad geworden en vlogen de klodders modder je om de oren. Eenmaal stonden we 180 graden gedraaid in ene keer en bijna vast in de sloot. Leuk begin!! De niet kloppende kaarten van Hongarije dwingen ons om de rest van de taken te laten liggen en rechtstreeks naar Mantova in Italië te rijden.
Intussen tien uur sávonds en nog ongeveer 300 km te gaan en drie opdrachten te doen ja toch maar doorgegaan! Laatste waypoint werden we op dezelfde manier gefopt als de vorige omdat onze garmin de kaarten van Slovenië en Hongarije niet erg gedetailleerd zijn pakt ie coördinaten die vlak aan de grens in Slovenië of Hongarije liggen via Oostenrijk respectievelijk Italië met een gigantische omweg. In Hongarije werden we hierdoor gefopt omdat er precies op de grens een megasloot de barrière moest vormen tussen oost en west. In Slovenië hadden we meer geluk de grens was weliswaar afgesloten met een hefboom maar een voetpad van enkele kilometers bracht ons weliswaar waar we moesten zijn. Hier en daar wel een krasje erbij maar megaleuk zo in niemandsland. Toppie, op naar het volgende!
Groeten Robert
Aangezien de startprocedure vanaf 08:00 zou beginnen hebben we om kwart voor 7 de warme daktent verlaten en opgeruimd. Na een bakkie noodles en een kleine opfrisbeurt hebben we de rest van de spullen ingeladen zodat we daarna in alle rust de start konden bekijken. Om 09:00 kwam de organisatie onze TC-box (track control) installeren en mochten we in de rij gaan staan voor de start.
Om 09:27 stonden we op de startlijn en konden we van start.
Na een makkelijk gehaald eerste gps-punt kregen we in de gaten dat de kaart van onze gps lang niet alle wegen van Hongarije en Slovenië bevatte. Na een boel omwegen, zelfgemaakte wegen door velden en akkers en 5 gps-punten later besloten we om maar gewoon door te rijden tot de eindbestemming van de dag, Mantova, Italië. De punten die we hebben verloren door deze beslissing, nemen we er voor lief bij. Het gaat ons beiden uiteindelijk meer om de ervaring dan om het winnen.(niet dat we überhaupt een kans maken, maargoed, zo hebben we een excuus ;))
.
Gelukkig staan er we kaarten van Italië, Frankrijk en Spanje op de gps, anders worden de komende dagen net zo puntenloos als vandaag…..
Aadjeeee
Nog even aan toe voegen dat het heel leuk spelen is in de vette klei van Hongarije. Doordat de bodem keihard bevroren was geweest en nu net de toplaag weer aan het ontdooien was, was het spiegelglad geworden en vlogen de klodders modder je om de oren. Eenmaal stonden we 180 graden gedraaid in ene keer en bijna vast in de sloot. Leuk begin!! De niet kloppende kaarten van Hongarije dwingen ons om de rest van de taken te laten liggen en rechtstreeks naar Mantova in Italië te rijden.
Intussen tien uur sávonds en nog ongeveer 300 km te gaan en drie opdrachten te doen ja toch maar doorgegaan! Laatste waypoint werden we op dezelfde manier gefopt als de vorige omdat onze garmin de kaarten van Slovenië en Hongarije niet erg gedetailleerd zijn pakt ie coördinaten die vlak aan de grens in Slovenië of Hongarije liggen via Oostenrijk respectievelijk Italië met een gigantische omweg. In Hongarije werden we hierdoor gefopt omdat er precies op de grens een megasloot de barrière moest vormen tussen oost en west. In Slovenië hadden we meer geluk de grens was weliswaar afgesloten met een hefboom maar een voetpad van enkele kilometers bracht ons weliswaar waar we moesten zijn. Hier en daar wel een krasje erbij maar megaleuk zo in niemandsland. Toppie, op naar het volgende!
Groeten Robert
vrijdag 15 januari 2010
Budapest – Bamako wordt Budapest – Agadhir .
Vandaag hebben we nog wat laatste kleine aanpassingen gedaan aan de auto en verder alleen ’n beetje van de zon genoten. Daarnaast washet nog steeds fokking koud dus alleen m’n gezicht heeft zon gezien.
Om 17:00 stond er een informatieve bijeenkomst gepland. De bijeenkomst bleek te gaan over het aanwezige gevaar in mauretanie. Na aanleiding van een gesprek met het hongaarse ministerie van buitenlandse zaken en onder druk van verschillendehongaarse veiligheisdiensten en de regering, heeft de organistie besloten om budapest-bamako niet door te laten gaan in mauretanie. Daarmee wordt dus ook het gedeelte in mali gecancelled. In plaats van deze twee landen zal er een aangepaste route door marokko komen. Ook zal het hele gebeuren al op 29 januari eindigen, in plaats van 2 februari.
Dit hadden we niet verwacht maar ergens wel al ingecalculeerd. De afgelopen maanden hadden we ook al een aantal mailtjes gehad van de organisatie met berichten over ‘n ontvoering in mauretanie. Wat het plan voor na de race betreft, daar zijn we nog niet over uit. We hebben allebei ’n visum voor 2 maanden voor zowel mauretanie als mali, dus we kunnen door. Alleen we moeten nog wel eens stevig nadenken over de risico’s die het met zich mee brengt, wanneer we besluiten om door te rijden. Alleen is zowieso geen optie, althans in mijn ogen. Maar dat zal sowieso niet het geval zijn. Er zijn verschillende teams die aan hebben gegeven om toch gewoon door te rijden. Er zijn dus altijd mogelijkheden om toch in bamako te komenenvanuit daar verder te kijken. Ook de terugreis zou geen problemen op moeten leveren. Er zijn altijd wel mensen die naar het noorden reizen en aansluiten is meestal geen probleem.
Maargoed. Eerst maar eens de race uitrijden, wat we daarna nog gaan doen zien we eind januari wel.
Robert’s nachtelijke avonuur
15 januari sóchtends 1uur 53 .Maar eens opgestaan. Paar kotsende noren langs ons en enorme behoefte om eens lekker te scheiten al moet ik zeggen dat die zin me wel verging bij het zien of eigenlijk niet zien (geen verlichting) Van de wc. Glibberend over wat ondefinieerbare dingen uiteindelijk toch de wcbril bereikt. Poeh dat lucht op.
Morgen wordt een dagje van wachten er staat al een flinke rij autos opgesteld maar verwacht dat er zeker nog het dubbelle aantal zal arriveren morgen. Ik verwacht dat morgen meer de profies gaan komen.
Aadje zijn mobiele telefoon internet werkt perfekt, maar goed ook want denk dat we van de organisatie wat dat betreft niet veel hoeven te verwachten.
Nu maar even een boekje lezen. Aadje lijkt overal doorheen te slapen, maar goed ook hij heeft niet veel geslapen de afgelopen dagen.
Morgen wordt een dagje van wachten er staat al een flinke rij autos opgesteld maar verwacht dat er zeker nog het dubbelle aantal zal arriveren morgen. Ik verwacht dat morgen meer de profies gaan komen.
Aadje zijn mobiele telefoon internet werkt perfekt, maar goed ook want denk dat we van de organisatie wat dat betreft niet veel hoeven te verwachten.
Nu maar even een boekje lezen. Aadje lijkt overal doorheen te slapen, maar goed ook hij heeft niet veel geslapen de afgelopen dagen.
donderdag 14 januari 2010
Budapest, here we are!
Na een lange dag rijden, een koude nacht in de daktent naast een oostenrijkse snelweg en nog wat uurtjes rijden, zijn we er! Ook in budapest is het koud maar we hebben wel onze examens gehaald en ook de auto is door de keuring heen. Robert (the lucky bastard) gokte zo goed dat hij 0 fouten had. ik was met 3 fout ook tevree.
maandag 11 januari 2010
Dank jullie wel
Dankjullie wel voor het geweldige feest en de overdaad aan petit cadeau's. We zullen er voor zorgen dat half mali rondloopt met roze hoofddoekjes en zestigerjare zonnebrillen,.....grandioos.
Abonneren op:
Posts (Atom)