De terugreis

Na afscheid van de familie te hebben genomen door alle kindjes mee te nemen naar het strand en een leuke fundag te hebben. Viertien kinderen en volwassenen op en in de auto met bagage er nog in en het paste. Na driekwartier rijden over een bushweg vallen ze er een voor een uit zeiknat van het zweet en kan de strandfun beginnen.


Zaterdag wil ik gaan rijden richting huis en krijg sávonds te horen dat het zaterdag schoonmaakdag (cleaningday) is. Ja cleaningday and so what?

Elke twee na laatste zaterdag van de maand is het cleaningday en omdat het de vorige twee na laatste zaterdag een nationale feestdag was is ie verschoven naar deze zaterdag! Ja and so what?

Nou op cleaningday is het niet mogelijk je te verplaatsen met een voertuig of het nu een fiets bus brommer taxi of auto is, iedereen heeft een verplaatsingsverbod. Dit word streng gecontroleerd en wie zich toch verplaatst word opgepakt en vastgezet.

Oh, en wat houd dat dan voor ons in? Nou tussen 9 en 13 uur mogen we niet rijden in gambia. En als we dan eens heel vroeg vertrekken zijn we dan gambia uit voordat het 9 uur is. Ja dat moet lukken.

Zogezegd zo gedaan om 5 uur op, half zes in de auto lekkere koude plaatselijke drank mee. Gemaakt van bloemetjes en mint en een enorme bult suiker en op pad. Zo tegen een uur of 7 komen we bij de boot aan (twee Hollandse veerpondjes uit het jaar nul). Nou dat moet lukken! Aan de overzijde nog even een half uurtje met de auto laten we zeggen met wachten erbij nog een uurtje op de boot dus zijn we tegen half negen aan de grens. Net op tijd!

Jahhh duhh dat zal wel drie boten verder zaten we uit eindelijk op de boot om om half negen te vertrekken en om negen uur aan te komen aan de andere kant, op nog een half uurtje naar de grens. Cleaningday!!!!!!!!!!! Kut van 9 to 1 wachten in de hitte. Alle winkels dicht op enkele eetgelegenheden na. En inderdaad geen bus of auto die rijd en inderdaad veel politie die elke auto die van de boot afrijd gebied te stoppen.

Na een uurtje wachten ofzo moet ik enorm schijten. Ook dit schijnt verboden te zijn tussen 9 en 1. Na veel zoeken vinden we uiteindelijk een plek. Opgelucht loop ik ernaar toe. 50 delassie alstublieft!! Jahaa nu dat weer heb geen zin om vijftig delassie te betalen (wat daar een hoop geld is). En keer weer om. Buba die het heeft aangehoord praat met de man en zegt dat ik toch kan gaan. Ik heb al geen zin meer en wil toch teruglopen. Nee ga nou maar. Uiteindelijk op de plee hoor ik het gesprek tussen buba de toiletman en nog een andere aan. Schijnt dat de toiletman een gemeente werker is en dat buba de compagnie kent waar hij werkt, zijn oom heeft daar een hoge post en het gaat hard op en neer. Dreigementen vallen over ontslag en represailles. Opgelucht kom ik weer van de wc enigszins verbouwereerd over hetgeen allemaal gezegd werd. Cleaningday????? Ik heb niemand zien schoonmaken en langs het water liggen waanzinnige puinhopen afval waar de varkens doorheen lopen te scharrelen!!!

Ook 1 uur word het op een gegeven moment en langzaamaan komt alles weer in beweging. In inderdaad een halfuurtje komen we bij de senegalese grens. Hier neem ik afscheid van buba eten nog wat en rijd senegal in. Had in mijn hoofd om in een dag heel senegal door te rijden om s’morgens vroeg gelijk aan de grens met mauretanie te staan. Dit word nu heel moeilijk gezien de afstand en gedeeltelijk erg slechte wegen. Rond een uur of twaalf passeer ik de laatste grote stad geloof louisanne of zoiets. Bij de politie post word ik eerst doorgelaten en toen hard teruggfloten. Ik wist gelijk oei oei foute boel. Deze agenten zijn gelijk op hun pik getrapt als je hun stopsein negeert of niet ziet. Maarja dacht ik ik heb alles in orde paspoort, laisser passer, carte gris en noem maar op. Na alles bekeken te hebben vraagt hij verzekering verzekering. Verzekering? Dat is toch die carte gris. Nee nee je moest appart een verzekering afsluiten aan de grens had ik die post dan niet gezien. Zeg nee. Affijn uitstappen een hoop geintimideer en ik moest daar maar wachten. Beetje vriendschap gesloten met de hulpjes van die gast die natuurlijk ook in het complot zitten. Uiteindelijk na een hoop vijven en zessen geintimideer en gedreig(om me daar te houden tot maandag en een boete van 65000 plusminus 40 euro). Moet ik 50000 contant afrekenen zonder reçu natuurlijk. Ik word vriendelijk uitgezwaaid door mijn vrienden die in het complot zitten en hun deel van de buit later ook wel op zullen eisen. Poeh poeh ik ken het onderhand wel. Had zo in gambia ook al eens een boete voor rijden zonder gordel. Normaal kost dat 2000 delassie maar ik kreeg korting en hoefde slechts de helft te betalen, na een uur wachten en intimidatie natuurlijk.

Na de ervaring met de politie weer een leuker akkefietje. Een paar jongetjes van een jaar of 16 staan te liften en mogen met me mee rijden ze moeten bijna aan de grens zijn met mauretanie in het plaatsje rosso. Twee achterin en eentje op de bij rijders stoel en weer op weg. Ze leiden mij de stad uit en dan nog ongeveer dertig kilometer. Bij een van de jongens kan ik op hun compound de tent opslaan en willen natuurlijk dat ik mee ga eten en gezellig doen. Bied aan om een bakje koffie te doen en dan toch echt te gaan slapen “ben kapot”. Hele dag gereden van s’morgens zes tot nu 1 uur s’nachts.

Volgende ochtend 6 uur weer verder. Eerst geld en benzine tanken. Nu nog in senegal mogelijk met de mastercard, direct niet meer in mauretanie. Zorg dat ik genoeg bijheb tank de wagen weer vol en rijd naar de grens. Deze wordt gevormd door weer een rivier (de senegal )die mauretanie van senegal scheid. Daar aangekomen de gewoonlijke hektiek en chaos van jongens die je wel wegwijs willen maken in de chaos. Een van hen die ik denk betrouwbaar is geef ik mijn rijbewijs en carte gris om de verzekering te regelen. Geef hem deze en deze word gelijk doorgegeven aan een ander die het gaat regelen. Ok dan maar vertrouwen hebben dat het goed komt. Na een klein kwartier sta ik op de boot en de jongen met de papieren ook. Dat gaat snel. Tot mijn verbazing gaat deze plots de bood af met de boodschap dat ie de verzekering nog moet regelen en later nakomt. Ik sta al op de bood en kan niks doen. Ok maar vertrouwen hebben. Aan de andere kant aangekomen een politie agent die mijn rijbewijs wil carte gris en paspoort. Nou mijn paspoort kan ik hem geven. Maar mijn rijbewijs en carte gris zijn nog aan de andere kant. Na zeker anderhalf uur gewacht te hebben in alle rust begin ik me toch af te vragen waar mijn papieren die nog aan de andere kant zijn blijven. Samen met weer een andere jongen charteren we een sloep (klein bootje) om aan de andere kant te komen. Genietend van het bootreisje want het kon me werkelijk allemaal gestolen worden komen we aan de andere kant na wat zoeken en bellen blijkt het gastje met de papieren al te zijn vertrokken naar de andere kant. Jaja zal wel , dus weer terug in hetzelfde bootje waar de halfste tijd de moter van uitvalt omdat er geen benzine meer in de tank zit. Na een hoop geschut met de tank en het pompje komen we toch aan de andere kant. Het gastje met de papieren blijkt daar inderdaad te zijn, hij heeft de verzekering geregeld. Zie je wel het komt allemaal goed! Daarna moeten nog allerlei andere formaliteiten geregeld worden en betaald ik snap er allemaal geen snars van maar geef toch weer het vertrouwen aan deze jongen die ook mijn verzekering heeft geregeld. Betaal hem en weg is ie weer om hem vervolgens weer een uur niet meer te zien. Ben ondertussen koning geworden van geduld en het me niet druk maken. Nadat hij weer terug is en blijkbaar bijna alles heeft geregeld word ik op het politie kantoor gevraagd te komen. Hier zit een uiterst vriendelijk ogend agent en vraagt mij waar mijn twee hulpjes zijn? Ik ga ze zoeken en breng ze mee niet wetend wat de bedoeling is. We worden appart genomen en er komt een soort van verhoor. Hoeveel geld heb ik de jongens gegeven waarvoor en wanneer. Er word druk gerekend wat het allemaal kost en ze komen tot de conclusie dat ik 3000 scefa teveel heb betaald. Mijn twee hulpen worden erbij gehaald en de ene die teveel gevraagd heeft word flink door de mangel gehaald en moet de 3000 scefa terugbetalen (die ik overigens gelijk weer teruggeef). De agent kijkt vreemd op en ik verklaar hem dat hij er toch ook voor gewerkt heeft. Nou een hoop gedoe voor 1 euro 60. Na nog een uurtje blijkt alles geregeld te zijn. Ik kijk mijn papieren na, Sjit ik mis nog mijn autopapieren. Waar zijn deze nu weer in hemelsnaam. Na een tijdje zoeken vinden we ook deze weer waar blijkt dat het weer verkeerd is ingevuld. Nog een half uurtje later kunnen we dan eindelijk verder de douane door. Heel kinderachtig worden de formaliteiten doorgekeken, alles blijkt te kloppen. We kunnen door! We! Ja we want alle mensen die denken enig aandeel te hebben gehad willen hun provisie. Ik kan ze wegjagen maar besluit er toch een paar tevreden te stellen. Al met al heeft dit grapje me 15 euro buiten de officiële kanalen gekost. Maar mensen mensen wat een toestand voor die paar rotcenten denk dat ik de volgende keer 25 euro uitloof voor degene die me er binnen het uur overheen helpt. No cure no Pay.

Mauretanie door is eigenlijk niet eens zo ver en de agenten en bevolking die ik verder tegenkom zijn bijzonder aardig. Sávonds laat bereik ik de andere grens en besluit te gaan slapen in een auberge die blijkt gesloten te zijn. Echter de guard en twee senegalezen zijn bereid de hut te voorzien van een accu en een peertje en mij te laten overnachten. Uiterst vriendelijke jongelui van een jaar of 20. De accu houdt het niet lang en al gauw lig ik in het pikkedonker, gelukkig kan de deur op slot en waan ik me veilig.

Volgende ochtend wederom 6 uur rij ik richting nouadibou om te gaan tanken heb nog een klein beetje mauretanies geld en wil dit opmaken voordat ik over ga. En of de duivel er mee speelt vergis ik me in de hoeveelheid centen en laat er perongeluk teveel diesel ingooien. Aiiii wat nu? Mobieltje ingeleverd bij een overigens uiterst sympatieke pompbediende en maar eens ergens wat geld gaan halen. Natuurlijk nog niks open en maar weer wachten. Een van de dingen die je in afrika leert is wachten geduld hebben en je nergens over op te winden. De grens met mauretanie en marocco kende ik van de heenreis wat de dingen al weer wat makkelijker maakt en op een beetje onwillige agent na verloopt alles vrij soepel en ben ik er binnen twee uur door. Weer het bizarre stukje niemandsland met de autowrakken en de lugubere sfeer. Andere kant ook geen problemen.

De western sahara is een lange rechte goeie weg en de kilometers wreten dan ook eindelijk onder het asvalt weg. Wel begin ik enigszins vermoeid te raken en dit is funest op zo’n honderden kilometers lange rechte weg. Rond een uur of tien sávonds besluit ik dan ook een hotelletje te pakken om eens goed te slapen en te rusten. Als een blok tot een uur of zeven. Heeeeeeeeeerlijk.

Verder is er eigenlijk niks bijzonders gebeurt in marocco. Op wat kleine dingejes na een boete voor het rijden over doorgetrokken streep “40 euro met reçu”, verdwaald in casablanca en rabat, aardig hotel in marakech en wederom flink oponthoud voor het op de boot gaan bij de douane richting spanje omdat ik zonodig door de scanner heen moest waar normaal nooit geen personenautos doorhoeven wat een camperpaartje die al zestien jaar camperen in marrocco ook nog nooit hebben meegemaakt.

Dan nog een dag rijden naar jos en susanne in spanje waar onderweg mijn pas niet meer bleek te werken na wat gebel gereken en geprobeer blijkt het toch te werken bij een volgende benzine station. Poehee had ik nog bijna vastgezeten in dat regenachtige europa. S’nachts nog aangehouden door wat militairtjes in uniform die het nodig vonden om de auto te onderzoeken op drugs en ze dachten beet te hebben gezien de rotzooi in de auto en allerlei vreemde voorwerpen die ik bij me had. Ze probeerden wat te intimideren, kon er echter alleen maar mee lachen stelletje spaanse pubers, na al mijn ervaringen in afrika met politie en militairen was dit een kinderspelletje.

Bij Jos en Susan kon ik de rust niet vinden om een paar dagen te blijven omdat er zich thuis teveel afspeelt. Na anderhalve dag rust rij ik dan ook weer verder en ben spoedig weer thuis. Net voor Lille raakt een van mijn hogedrukinjectors verstopt en moet ik op vier pitjes verder. Niet zo snel maar we komen vooruit. Dit is overigens het eerste motorische mankement dat ik heb gehad tijdens de race en vervolgens de reis.



Afrika

Prachtige mensen en een enorme diversiteit.

Muziek die door merg en been gaat.

Positieve mensen die hard knokken voor hun bestaan.



Afrika

Een traan voor de armoede.

Een traan voor de corruptie.

Een traan voor de vervuiling.

En een hele dikke traan voor wat er zich thuis afspeelt.



Lieve mensen hier wilde ik het bij laten. Groeten Robert